Jak co roku w wakacje Muzeum Regionalne w Siedlcach prezentuje własne zbiory. Tym razem przygotowano ekspozycję prac Konstantego Laszczki, znanego artysty rzeźbiarza, malarza, grafika i pedagoga.

Prezentacja kolekcji wiąże się z przypadającą w tym roku 60. rocznicą śmierci artysty. Siedleckie muzeum może pochwalić się 12. kompozycjami tego wybitnego twórcy. Znany jest on przede wszystkim jako autor projektów pomników, tablic pamiątkowych, plakiet i medali. Najważniejszą pozycję w jego dorobku stanowi rzeźba portretowa. Na wystawie w siedleckim muzeum prezentowane są terakotowe popiersie kobiety i wykonana w glinie głowę mężczyzny – Autoportret. Oprócz rzeźb wykonanych w różnych materiałach w kolekcji znajdują się i są prezentowane na wystawie akwarele artysty, akwaforta i obraz olejny na płótnie, przedstawiający "Martwą naturę". Wystawę uzupełniają fotografie, publikacje dotyczące życia
i twórczości Konstantego Laszczki oraz dwie litografie autorstwa Teresy Wierzbiańskiej – Janoty - wnuczki artysty.

Wystawę prac Konstantego Laszczki w Muzeum Regionalnym w Siedlcach można oglądać do 30 października 2016 r.

Obszerniej twórczość tego artysty prezentowana jest na ekspozycji stałej w Społecznym Muzeum Konstantego Laszczki w Dobrem k/ Mińska Mazowieckiego, które warto odwiedzić podczas wakacyjnych podróży.

Konstanty Laszczka (3 września 1865 - 23 marca 1956) to jeden z najbardziej znanych polskich artystów, rzeźbiarz, malarz, grafik. Był profesorem i rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Pochodził z biednej, wielodzietnej rodziny chłopskiej z Mazowsza. Był synem karczmarza. Kształcił się w szkole elementarnej w Dobrem k/ Mińska Mazowieckiego. W dziedzinie sztuk plastycznych był samoukiem.

Przypadkowe odkrycie jego talentu przez rodzinę ziemiańską Ostrowskich spowodowało, że w 1885 otrzymał możliwość studiów w Warszawie pod kierunkiem Jana Kryńskiego i Ludwika Pyrowicza. Później otrzymał stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i dzięki niemu udał się w 1891 do Paryża. We Francji był studentem Akademii Juliana i École des Beaux-Arts. Kształcił się pod opieką: Antoine’a Mercié, Alexandre’a Falguiere’a i Jeana-Léona Gérôme’a. Był też zaangażowany w ruch artystyczny Polonii francuskiej. Prowadził skromną pracownię.

W 1897 powrócił do Polski i został nauczycielem w Warszawie. W 1899 na zaproszenie Juliana Fałata osiadł w Krakowie, gdzie w latach 1900–1935 był kierownikiem katedry rzeźby, a od 1905 roku profesorem zwyczajnym Akademii Sztuk Pięknych. W 1911 roku mianowano go rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Przyjaźnił się ze Stanisławem Wyspiańskim i Leonem Wyczółkowskim. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Jego uczniami byli m.in.: Bolesław Biegas, Xawery Dunikowski, Ludwik Konarzewski, Franciszek Mączyński, Ignacy Zelek, Olga Niewska i Ludwik Puget, Stefan Policiński, Balbina Świtycz-Widacka.

Konstanty Laszczka pochowany jest w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim. W swojej twórczości artystycznej Konstanty Laszczka wzorował się na dziełach Augusta Rodina. Zajmował się przede wszystkim rzeźbą, ale też malował portrety, wykonywał medale, medaliony portretowe oraz plakiety okolicznościowe. W późnym okresie swojej twórczości interesował się ceramiką o tematyce religijnej, folklorystycznej i animalistycznej.

(źródło: Muzeum Regionalne w Siedlcach; wikipedia)

W załączeniu reprodukcje dwóch prac Konstantego Laszczki ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Siedlcach:

- "Popiersie kobiety", 1905 r., terakota
- "Pejzaż z przydrożną kapliczką", pocz. XX w., akwaforta, papier

Portret Konstantego Laszczki - Leon Wyczółkowski; pastel na kartonie, ze zbiorów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.