W przeddzień pięćdziesiątej rocznicy śmierci rozpocznie się proces beatyfikacyjny biskupa Ignacego Świrskiego, pasterza diecezji siedleckiej w latach 1946-1968, który "prowadząc pobożne i ascetyczne życie - jak pisze biskup siedlecki Kazimierz Gurda - był przykładem całkowitego zaufania Bogu".

"Charakteryzował się szczególną troską o ubogich, chorych i potrzebujących. Widząc w nich Chrystusa, z wrażliwością dobrego Samarytanina, nigdy nie był obojętny na ludzką krzywdę" - kontynuuje w swoim uzasadnieniu biskup Kazimierz Gurda. Uroczystości rozpoczną się 24 marca o godz. 12.00 w katedrze siedleckiej.

Biskup Ignacy Świrski, kandydat do chwały ołtarzy, urodził się 20 września 1885 roku w Elerne koło Dyneburga (łot. Daugavpils), miejscowości położonej na terenie Semigalii, historycznego regionu wchodzącego obecnie w skład Łotwy. Ochrzczony został w Sanktuarium Maryjnym w Agłonie (łot. Aglona). Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Lis. Początkowo uczęszczał do gimnazjum w Dyneburgu, a następnie w Petersburgu. W 1905 roku rozpoczął naukę w Seminarium Duchownym Archidiecezji Mohylewskiej w Petersburgu.

Po dwóch latach dalsze studia podjął w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Tam też 28 października 1913 roku kardynał Bazyli Pompilj, wikariusz generalny Jego Świątobliwości dla diecezji rzymskiej, udzielił mu święceń kapłańskich. W 1910 roku uzyskał doktorat z filozofii, a w 1914 z teologii. Tuż przed wybuchem I wojny Światowej powrócił do Petersburga, gdzie prowadził zajęcia w seminarium. W 1917 roku został profesorem Petersburskiej Akademii Duchownej. W czerwcu następnego roku, na skutek sytuacji politycznej panującej w Rosji, uczelnia ta przestała istnieć. Ks. Ignacy Świrski po opuszczeniu miasta nad Newą przez kilka miesięcy był dyrektorem gimnazjum polskiego w Dyneburgu.

W latach 1919-1921 służył jako kapelan w Wojsku Polskim. 18 września 1921 roku rozpoczął pracę na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1939 roku po zamknięciu Uniwersytetu przez władze litewskie prowadził dalej zajęcia w Seminarium Diecezjalnym. W 1942 roku, już po zajęciu Wilna przez Niemców, przypadkowo uniknął aresztowania. Niemcy 3 marca tego roku otoczyli seminarium i zatrzymali wykładowców oraz alumnów znajdujących się w budynku. Profesorów uwięziono, a kleryków wywieziono na roboty. Ks. Ignacy Świrski, którego nie było w tym czasie w seminarium, schronił się w Zacharyszkach pod Jaszunami, gdzie pracował jako robotnik rolny w majątku ziemskim. Po zajęciu Litwy przez Armię Czerwoną ponownie podjął pracę w seminarium wileńskim, które w lutym 1945 roku zostało zamknięte przez władze radzieckie. W tej sytuacji abp Romuald Jałbrzykowski, metropolita wileński, na zasadzie kontynuacji działalności przedwojennej, przeniósł Wydział Teologiczny i Seminarium Duchowne do Białegostoku, czyli na terytorium archidiecezji wileńskiej, która pozostała w granicach Polski. W nowym miejscu seminarium wznowiło działalność 8 maja 1945 roku. Jego rektorem został ks. Ignacy Świrski.

Kształceniem kleryków kierował krótko, bowiem 12 kwietnia 1946 roku papież Piusa XII wyznaczył go na ordynariusza siedleckiego. 30 czerwca konsekracji biskupiej w prokatedrze białostockiej dokonał Prymas Polski Kardynał August Hlond. Współkonsekratorami byli abp Romuald Jałbrzykowski, metropolita wileński, i bp Stanisław Kostka Łukomski, ordynariusz łomżyński. Ingres do katedry siedleckiej odbył 4 lipca.

Jego pasterzowanie przypadło na trudne czasy. W niesprzyjających warunkach politycznych prowadził odbudowę zniszczonych podczas wojny kościołów i podejmował dzieło odnowy moralnej. Odrestaurował katedrę siedlecką, która ucierpiała znacznie podczas działań bojowych w 1944 roku. Prowadził również zajęcia w seminarium siedleckim. Działalność bpa Ignacego Świrskiego tak scharakteryzował ks. Józef Zawadzki MIC - "Kapłanów otaczał sercem, popierał ruch ekumeniczny, propagował trzeźwość, był jałmużnikiem. Biskup sam obchodził poddasza i sutereny i dzielił się z biedotą wszystkim, co miał. Drzwi jego domu były dla wszystkich otwarte". Zmarł 25 marca 1968 roku w Siedlcach i został pochowany w podziemiach Katedry.

oprac. WB

Znajdź nas na Facebooku: www.facebook.com/MiastoPrzyjazne.Siedlce/