Tradycyjnie, 1 grudnia w Muzeum Regionalnym w Siedlcach wręczone zostały Nagrody im. Ludomira Benedyktowicza. Była to już 27. edycja tego prestiżowego na Podlasiu i wschodnim Mazowszu wyróżnienia. Sylwetkę i dokonania artystyczne Ludomira Benedyktowicza (a właściwie Ludwika Dominika Benedyktowicza) przedstawił dyrektor Muzeum Regionalnego Andrzej Matuszewicz Protokół z posiedzenia Kapituły Nagrody im Ludomira Benedyktowicza odczytała jej przewodnicząca Zofia Czapska. Kapituła postanowiła przyznać w roku 2015 nagrody następującym osobom:
W dziedzinie kulturalno – organizacyjnej i ochrony zabytków został wyróżniony ks. Henryk Drozd - pierwszy dyrektor Katolickiego Radia Podlasie, wieloletni dyrektor Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach. Kapłan został wyróżniony za działalność na rzecz rozwoju mediów i muzealnictwa w regionie.
W kategorii społeczno humanitarnej nagrodę otrzymało Stowarzyszanie "Wspólny Świat" z Białej Podlaskiej, za działalność organizacyjną i edukacyjna na rzecz dzieci i młodzieży dotkniętej autyzmem. Nagrodę odebrała prezes stowarzyszenia - Anna Chwałek.
W dziedzinie literatury popularno – naukowej i publicystyki nagrodę otrzymał historyk Tomasz Jaszczołt, za działalność badawczo – naukową i wydawniczą w zakresie popularyzacji historii Podlasia i wschodniego Mazowsza.
Członek Kapituły Małgorzata Biały przedstawiła działalność Stowarzyszenia "Wspólny Świat". W laudacji czytamy: Stowarzyszenie Pomocy Młodzieży i Dzieciom Autystycznym oraz Młodzieży i Dzieciom o Pokrewnych Zaburzeniach "Wspólny Świat" w Białej Podlaskiej jest organizacją założoną w 2007 roku z inicjatywy Anny Chwałek, przy poparciu grupy rodziców dzieci z autyzmem i terapeutów. To oni, dzięki wierze i determinacji do budowania warunków lepszej przyszłości dla swoich dzieci stworzyli miejsce, gdzie ich pociechy czują się bezpieczne, kochane i jednocześnie mogą rozwijać na miarę swojego potencjału i pomimo ograniczeń. Ograniczeń wynikających z autyzmu - nazywanego najcięższym zaburzeniem neurorozwojowym. To rodzice i terapeuci, którzy podzielili wizję Anny Chwałek, dzisiejszego Prezesa organizacji, założyli Stowarzyszenie o nazwie doskonale oddającej ideę ich działań- Wspólny Świat.
Większość rodziców zrzeszonych we Wspólnym Świecie, po otrzymaniu diagnozy swojego dziecka przez kilka lat wytrwale poszukiwała pomocy i walczyła o możliwość terapii, edukacji i rehabilitacji swoich dzieci, zgodnie z ich potrzebami. W tamtym czasie okazało się jednak, że systemowe rozwiązania w naszym kraju nie uwzględniają specyficznych potrzeb osób z autyzmem w zakresie ich edukacji i terapii. Trudności dotyczyły braków pod względem merytorycznego przygotowania kadry specjalistów do pracy z osobami z autyzmem, wyposażenia placówek w sprzęt specjalistyczny, konieczny do prowadzenia terapii oraz faktu, iż proponowane formy wsparcia były jedynie namiastką realizacji potrzeb osób autystycznych pod względem ilościowym.
Krocząc nieprzetartym szlakiem, Organizacja, pod przewodnictwem Pani Anny Chwałek, mierzyła się z szeregiem trudności związanych z brakiem życzliwości i wsparcia ze strony środowiska lokalnego, brakiem lokalu, środków finansowych, wyposażenia, brakiem jednoznacznych wytycznych dotyczących prowadzenia placówek edukacyjnych dla dzieci z autyzmem oraz kadry specjalistów, przygotowanych do pracy z dziećmi dotkniętymi tym zaburzeniem. Nie było także wypracowanych w kraju wzorców w zakresie prowadzenia tego typu działalności.
Stowarzyszenie, w 2007 roku, powołało do życia Ośrodek Terapii, wkrótce potem Przedszkole dla Dzieci z Autyzmem, które było drugą tego typu placówką w kraju, i Szkołę Podstawową dla Dzieci z Autyzmem. Od września bieżącego roku organizacja prowadzi także Niepubliczne Gimnazjum dla Młodzieży z Autyzmem.
We wszystkich placówkach prowadzonych przez Stowarzyszenie z systematycznej, kompleksowej pomocy korzysta ponad 150 dzieci z terenu województwa lubelskiego ale także województw ościennych - mazowieckiego i podlaskiego. Ponadto Stowarzyszenie oferuje pomoc doraźną - badania diagnostyczne w kierunku autyzmu oraz różnego rodzaju konsultacje. Prowadzi także Ośrodek Szkoleniowy, w którym szkoli nauczycieli i terapeutów w tematyce szeroko rozumianego problemu autyzmu.
Dbając o najwyższą jakość oferowanej pomocy, Wspólny Świat skupia wokół siebie wysokiej klasy specjalistów w różnych dziedzinach, którzy wciąż się szkolą, zgodnie z najnowszą światową wiedzą naukową w zakresie pomocy osobom z autyzmem. Dynamicznie rozwijająca się organizacja zatrudnia aktualnie ponad 100 osób, będąc znaczącym zakładem pracy na terenie miasta Biała Podlaska. Planuje też wybudowanie Centrum Pomocy Osobom z Autyzmem, stanowiącego kompleks, w skład którego wejdą placówki: Ośrodek Terapii i diagnostyki Dzieci Autystycznych, Przedszkole, Szkoła Podstawowa i Gimnazjum dla dzieci z Autyzmem, Szkoła Przysposabiająca do Pracy i Zakład Pracy dla Osób z Autyzmem oraz Dom Pobytu Stałego dla Dorosłych Osób z Autyzmem, tak by prowadzona przez nią organizacja zapewniała opiekę osobom z autyzmem na przestrzeni ich życia. W tym celu Stowarzyszenie zakupiło już działkę na obrzeżach miasta.
Wspólny Świat współpracuje z wiodącymi w Polsce i za granicą organizacjami zajmującymi się pomocą dzieciom z autyzmem, działa W zrzeszeniu organizacji Porozumienie Autyzm-Polska, które jest partnerem w rozmowach rządowych w zakresie zapewnienia osobom z autyzmem możliwości korzystania z ich praw. Jest organizacją cenioną i rozpoznawalną w Polsce, służy pomocą innym stowarzyszeniom i placówkom oświatowym w kraju, które chciałyby naśladować realizowane przez nią przedsięwzięcia. Aktywnie współpracuje z ośrodkami i organizacjami pozarządowymi wspierającymi rozwój dzieci z autyzmem we Francji i na Białorusi, dzieląc się doświadczeniem i wspierając we wdrażaniu nowych rozwiązań i dobrych praktyk w tych ośrodkach.
Wspólny Świat jest organizacją wyjątkową, w której osoby z autyzmem mogą rozwijać się na miarę swoich możliwości i pomimo ograniczeń, a i ich rodziny mogą uzyskać niezbędną pomoc. Jest to miejsce, gdzie autyści i ich rodziny znalazły swoje miejsce, dzięki któremu zmienia się na lepsze jakość ich życia.
Stowarzyszenie stale i niestrudzenie wciela w życie nowe pomysły, popularyzuje wiedzę o autyzmie, a osoby związane z organizacją to ludzie życzliwi i o wielkim sercu - pełni zrozumienia dla problemów i cierpienia innych ludzi, poświęcający swój energię i czas, by nieść im pomoc. Idąc pod prąd Wspólny Świat wytycza nowe szlaki działań udowadniając, że oddolna inicjatywa może w znaczącym stopniu wpłynąć na poprawę życia obywateli kraju.
Postać kolejnego laureata ks. kanonika Henryka Drozda przedstawił, jego wieloletni współpracownik w Katolickim Radio Podlasie, Grzegorz Skwarek.
Ks. Henryk Drozd - rocznik 1947. Rodem z Ostrowa Lubelskiego, gdzie zaszczycił swą nauką Szkołę Podstawową, a następnie Liceum Ogólnokształcące w Lubartowie. Po ich ukończeniu w 1965 został studentem Wyższego Seminarium Duchownego, by 13 czerwca 1971 roku otrzymać święcenia kapłańskie. W roku 1975 ukończył studia na Wydziale Socjologii KUL, a w latach 1980-85 odbył studia na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie, w sekcji Historii Sztuki Sakralnej.
Jako wikariusz pracował w Sławatyczach, Wereszczynie, Siedlcach, Rykach, Sokołowie Podlaskim, Łukowie, by jako proboszcz osiąść w Radzikowie niedaleko Siedlec. Tu ks. biskup Alojzy Orszulik odnalazł w nim organizatora diecezjalnej drukarni, który ostatecznie drukarnie zmienił na pierwszą diecezjalną rozgłośnie radiową, na dodatek, nadająca jako pierwsza na tak zwanym zachodnim paśmie UKF.
4 września 1991 r. ks. bp Jan Mazur powołał Katolickie Radio Podlasie, mianując jego pierwszym dyrektorem naszego Laureata. Radio zostaje ulokowane na ll piętrze starego seminarium. Nomen omen nad będącym już w organizacji Muzeum Diecezjalnym.
Jako dyrektor KRP ksiądz Henryk Drozd nie tylko został pionierem nie tylko katolickiej, ale i komercyjnej radiofonii w Polsce, ale też człowiekiem, który spopularyzował nowe pasmo częstotliwości radiowej. Stworzenie od postaw, bez zasadniczo żadnych wzorów stacji radiowej, zespołu radiowego, systemu redakcji terenowych, bez żadnego zaplecza logistycznego, a przede wszystkim finansów, powinno i bywało doceniane, ale my dziś pragniemy by zostało ono ostatecznie docenione. W roku 1992 założył Fundację Podlaskie Centrum Radiowo-Prasowe, w latach 1992-95 był członkiem Komisji ds. Mediów Katolickich przy Konferencji Episkopatu Polski (KEP), podróżując w tym czasie do USA i Kanady, jako doradca Komisji ds. Mediów przy KEP w kontaktach z mediami katolickimi w USA i Kanadzie. Ksiądz Henryk Drozd równolegle publikował audycje popularno-naukowe z dziedziny sztuki i historii sztuki oraz wykonywał projekty wyposażenia wnętrz sakralnych, a także konsultował projektowanie nowych kościołów.
W 1994 roku został odznaczony tytułem i medalem ,,Kanonika Honorowego Kapituły Katedralnej w Siedlcach", w roku 1995 Medalem Senatu Rzeczypospolitej, a w 1996 otrzymał "Aleksandrię" -nagrodę Prezydenta Miasta Siedlce. W sierpniu 1997 dekretem Biskupa Jana Wiktora Nowaka nasz Laureat został przeniesiony z radia na parafię w Wiśniewie. Ten urlop nie mógł trwać zbyt długo. W 1998 roku został członkiem Stowarzyszenia "Wspólnota Polska", a rok później członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki (Oddział Lubelski). Został też nauczycielem akademickim historii sztuki w Instytucie Teologicznym i Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej. A od 1999 r. przez 14 lat pełnił funkcję kapelana powiatowego Ochotniczych i Zawodowych Straży Pożarnych Okręgu Siedleckiego. W tym samym roku współorganizował Wizytę Apostolską Ojca Świętego w Siedlcach, przewodnicząc trzem Komisjom: ds. Budowy Ołtarza Papieskiej Celebry, ds. Dekoracji Miasta oraz ds. Dekoracji Placu Celebry.
22 lutego 2000 r. dekretem Biskupa Siedleckiego został powołany na urząd Dyrektora Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach, Diecezjalnego Konserwatora Zabytków, Dyrektora Działu Artystyczno-Architektonicznego w Kurii Diecezjalnej Siedleckiej i Przewodniczącego Diecezjalnej Komisji Artystyczno-Architektonicznej.
O swojej misji W Muzeum Diecezjalnym mówił Katolickiemu radiu Podlasie tak: "Od czterech lat, odkąd otwarte jest Muzeum Diecezjalne w Siedlcach, stawałem przed problemem: jak umożliwić zwiedzającym oglądanie tego słynnego obrazu. Słynnego, bardziej nawet z tego, że ciągle nie eksponowanego. Jego wartość stawała się raczej ograniczeniem, niż ułatwieniem ekspozycji. W obliczu tych faktów drobiazgiem były moje ludzkie wysiłki. W końcu stało się. Jak? Nie wiem. To wydarzenie, jak i całokształt losów obrazu, jedni nazwaliby zbiegiem okoliczności, inni interwencją Opatrzności Bożej. Tęgie głowy snuły domysły nad tym, jak "Podlaski El Greco" pojawił się w naszych stronach, jak ocalono go przed alienacją, czyli wyjęciem spod zarządu kościelnego i przed próbami administracyjnego odebrania go podlaskiej ziemi. Cierpliwie czekał na swój "dzień objawienia". Potem fakty potoczyły się "z górki" tak, jakby ktoś je po kolei poustawiał. Ks. Biskup Ordynariusz podjął jednoznaczną decyzję zezwalającą na ekspozycję obrazu. Panowie: Jan Ciołek i Artur Rogalski nadali sprawie bieg. Gdy mnie na moment zabrakło, nad wszystkim czuwała p. Dorota Pikula. Sponsorzy - prawie wszyscy - pojawili się sami. Chwała im za to. Bóg najlepiej wie, jaką rolę dać każdemu w realizacji Jego dzieła."
Po udostępnieniu publiczności słynnej Ekstazy w 2004 r. otrzymał wyróżnienie Prezydenta R.P. "Piękniejsza Polska" oraz brązowy medal za zasługi dla Instytutu Teologicznego w Siedlcach. W 2007 r. KRP przyznało mu "Platynowy mikrofon" , a w 2008 r. otrzymał medal Kapituły św. Rodziny. Został też wyróżniony brązowym i złotym medalem "Za zasługi dla Ochotniczych Straży Pożarnych", medalem rektora Akademii Podlaskiej, w 2013 r. medalem Kapituły Św. Łukasza za zasługi dla MD i kultury regionu i jako ostatni w r.2014 srebrny medal Ministra Finansów za zasługi dla skarbowości R.P.
W roku 2003 został mianowany przez Konferencję Episkopatu Polski Krajowym Duszpasterzem Służb Celnych, Finansowych i Skarbowych R.P. W ramach tego Duszpasterstwa założył i prowadził ogólnopolski biuletyn "Oblicza Monety". Został też duszpasterzem diecezjalnym ww. Służb. Założył i prowadził 3 portale informacyjne, związane z działalnością kościelną: www.muzeum.siedlce.pl www.obliczamonety.pl i www.jozef.siedlce.pl
Postać trzeciego tegorocznego laureata, Tomasza Jaszczołta, zaprezentował historyk regionalista dr Mirosław Roguski. W laudacji czytamy o Laureacie:
Pan dr Tomasz Jaszczołt jest wybitnym regionalistą. znanym i cenionym badaczem historii Podlasia i Mazowsza W centrum jego zainteresowania od wielu lat są takie ważne dla regionu tematy i zagadnienia, jak:
- źródła do badań nad historią Podlasia i Wschodniego Mazowsza,
- dzieje i osadnictwo ziemi drohickiej od czasów najdawniejszych do XVI wieku,
- historia kościoła i fundacji kościelnych na Podlasiu,
- genealogia i historia rodów szlacheckich Podlasia i Mazowsza.
Dr Tomasz Jaszczołt urodził się 29 marca 1978 roku w Siemiatyczach. Jest synem Józefa i Czesławy z Zarembów Jaszczołtów. Rodzina Jaszczołtów herbu Awdaniec jest od XV wieku związana z Podlasiem Tomasz Jaszczołt ukończył w 1993 roku naukę w szkole podstawowej w Grodzisku. W latach 1993 -1999 był uczniem Technikum Zawodowego w Ostrożanach. Po zdaniu matury podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku. Był studentem tego wydziału w latach 1999- 2004. Jest magistrem prawa. W dniu 24 kwietnia 2010 roku obronił na Wydziale Historii i Socjologii tej uczelni pracę doktorską: "Szlachta ziemi drohickiej do połowy XVI wieku Zagadnienia genealogiczne, gospodarcze i społeczne". Promotorem pracy był wybitny historyk profesor dr hab. Jan Tęgowski. Pan dr Tomasz Jaszczołt jest pracownikiem naukowym Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk imienia Tadeusza Manteuffla w Warszawie.
Bierze udział w pracach zespołów badawczych zajmujących się takimi tematami, jak:
- Kodeks dyplomatyczny Podlasia,
- słownik historyczno - geograficzny województwa podlaskiego,
- urzędnicy województwa brzesko - litewskiego.
Ważną miejsce w dorobku naukowym dr Tomasza Jaszczołta odgrywają działania związane z gromadzeniem nieznanych źródeł do historii Podlasia i Wschodniego Mazowsza. Rezultaty kilkuletnich badań i kwerend prowadzonych przez dr Tomasza Jaszczołta w krajowych oraz zagranicznych archiwach i bibliotekach przyczyniły się do odkrycia i poznania przez szeroki krąg badaczy i miłośników przeszłości wielu cennych Źródeł zachowanych w archiwach białoruskich, litewskich i rosyjskich Oprócz prac opublikowanych w kraju drukiem ukazały się materiały w pracach zbiorowych wydanych w Mińsku na Białorusi i w Wilnie. Wyniki tych badan zostały opublikowane w kilku monografiach oraz w około 50 artykułach naukowych i popularnych. Publikacje naukowe dr Tomasza .Jaszczołta, a także Jego referaty i komunikaty prezentowane podczas konferencji naukowych i popularno-naukowych odgrywają ważną rolę w upowszechnieniu wiedzy o historii naszego regionu Takie znaczenie ma także stała współpraca dr Tomasza Jaszczołta z zespołami redakcyjnymi periodyków wydawanych przez Muzea i Stowarzyszenia Regionalne, takich jak: "Rocznik Liwski", "Zeszyty Korytnickie" oraz "Ciechanowiecki Rocznik Muzealny".
Wyniki oraz ustalenia wielu badań i studiów archiwalnych dr Tomasza Jaszczołta zostały zaprezentowane w licznych publikacjach poświęconych źródłom do historii Podlasia i Wschodniego Mazowsza. Można wśród nich wymienić artykuły zatytułowane:
- "Dokument fundacyjny pierwszego kościoła w Mordach i data jego wystawienia", opublikowany w 2006 roku w pracy zbiorowej poświęconej małym miastom zatytułowanej "Małe miasta. Religia" Lublin- Supraśl 2006.
- "Dokument Władysława .Jagiełły dla Abrahama Chamca z 1 VII 1390 r. najstarsze znane nadanie dóbr ziemskich na Podlasiu. opublikowany [w:] "Białostockie Teki Historyczne", t. IV. 2006.
- "Testament Jana Sapiehy wojewody podlaskiego z 1517 r , [w:] Rezydencja Sapiehów w Dubnie, t. II, praca zbiorowa pod redakcja Haliny Harwowskiej i Andrzeja Andrzejewskiego, Białystok 2007;
- "Dokument Piotra Pilika wojewody mazowieckiego dla kościoła w Węgrowie z 1414 r."- najstarsza fundacja kościelna na Podlasiu, [ w:] Rocznik Liwski, t. IV, 2008/2009;
- "Źródła do badań nad genealogią szlachty ziemi drohickiej i mielnickiej", [w:] "Verbum
Nobile", t 16, 2007,
- "Lista dobrodziejów klasztoru franciszkańskiego w Drohiczynie, [w:] Małe miasta. Zabytki. Lublin - Supraśl 2009,
- "Szlacheccy fundatorzy i kolatorzy kościołów w ziemi drohickiej", [w:] Szlachta pograniczy. Materiały z sesji naukowej, Ciechanów 2010,
- "Co pozostało ze spuścizny aktowej podlaskich sądów ziemskich i grodzkich sprzed 1569 roku", [w:] "Colloguia Collegii Supraslienssis", Supraśl 2012.
- "Granica pomiędzy ziemiami drohicką i liwską w świetle protokołów komisji z 1546 roku". "Rocznik Liwski", t VI, Liw 2012.
Na uznanie zasługują działania doktora Tomasza Jaszczołta na rzecz popularyzacji wiedzy historycznej Brał On udział w spotkaniach z mieszkańcami wielu miejscowości powiatu węgrowskiego, w trakcie których prezentował rezultaty badań o przeszłości różnych miast, osad i rodów z naszego regionu Spotkania organizowane z inicjatywy poszczególnych samorządów, parafii i stowarzyszeń regionalnych odgrywają ważną rolę w edukacji historycznej obywateli oraz budowaniu poczucia wspólnoty mieszkańców tych ośrodków. Przykładem takich działań są spotkania dr Tomasza Jaszczołta z mieszkańcami Jarnic, Liwa i Węgrowa poświęcone historii tych miejscowości.
Dr Tomasz Jaszczołt jest uznanym autorytetem w zakresie takich nauk historycznych, jak: dyplomatyka, heraldyka i genealogia. Z Jego pomocy i wskazówek skorzystało wiele osób prowadzących badania nad rodami szlachty mazowieckiej i podlaskiej Wzorem dla regionalistów i genealogów mogą być opracowane przez Jaszczołta biogramy takich znaczących postaci z Podlasia, jak: Michała Goliginowicza, Jana Nasuty z Międzyrzecza, Jana Niemirowicza, Mikołaja Niemiry, Rafała Raczki i Wita Raczyńskiego. Zostały one opublikowane w "Słowniku biograficznym białostocko- łomżyńsko - suwalskim", wydanym w Białymstoku w 2006 roku
Wiele cennych ustaleń opartych o gruntowne studia archiwalne zawierają publikacje poświęcone zasłużonym dla Podlasia i Rzeczypospolitej rodom: Ciecierskim herbu Rawicz, Kossowskim herbu Ciołek, Korczewskim herbu Prus, Kuczyńskim i Lubowickim herbu Ślepowron, Niemirów i Szczytów herbu Jastrzębiec , Raczków herbu Gozdawa.
Rodzinom szlacheckim z terenu Podlasia poświęcił Tomasz Jaszczołt wiele lat swoich badań. Ich efektem jest kilkanaście publikacji. Można wśród nich wymienić artykuły:
-"Drobna szlachecka województwa podlaskiego. część II, Ziemie drohicka i mielnicka, [w:] "Verbum Nobile" 2007. t. 16.
-"Szlachta powiatu mielnickiego do połowu XVI wieku, Materiały genealogiczne i majątkowe, [w:] Czas na Podlasie. Mielnik. 497 rocznica urodzin województwa podlaskiego, Białystok 2010,
- "Własność możnowładcza, średnio- i drobnoszlachecka na obszarze tzw. podlaskiej, części powiatu węgrowskiego do połowy XVI wieku", [w:] "Rocznik Liwski", 2010/2011, t. V.
Innym ważnym tematem badań dr. Tomasza Jaszczołta jest historia poszczególnych miejscowości oraz osadnictwo rycerskie i szlacheckie na terenie ziem podlaskich. Tej tematyce jest poświęcona praca monograficzna ,,Gmina Grodzisk koło Siemiatycz. Dzieje ziemi i mieszkańców". Grodzisk 2004 oraz artykuły i komunikaty:
- "Osadnictwo drobnoszlacheckie w ziemi drohickiej - geneza, rozwój, przemiany, [w:] Szlachta podlaska od połowy XIX wieku do III Rzeczypospolitej, Siedlce 2004, wydanie drugie w 2012 roku,
- ,,Osadnictwo od czasów najdawniejszych do XIV w., [w:] "Osadnictwo lewobrzeżnej części ziemi drohickiej w XV i na początku XVI wieku", [w:] Sokołów Podlaski. Dzieje miasta i okolic, pod red. G. Ryżewskiego, Sokołów Podlaski 2006,
- "Uwarunkowania historyczne osadnictwa obszaru powiatu siemiatyckiego w XV wieku", [w:] Dziedzictwo kulturowe pograniczy. Materiały z konferencji, Siemiatycze 2009,
- "Napływ rycerstwa do północnej części ziemi liwskiej w XV i na początkach XVI wieku (parafie Korytnica i Pniewnik", [w:] "Zeszyty Korytnickie" 2011, t. 4.
- "Osadnictwo Podlasia nadbużańskiego w XV i I połowie XVI wieku", [w:] Podlasie nadbużańskie. 500 lecie województwa podlaskiego, Ciechanów 2013,
- "Napływ rycerstwa i szlachty na pogranicze mazowiecko - podlaskie w XV i pierwszej połowie XVI wieku (obszar dzisiejszego powiatu wysokomazowieckiego), [w:] Rody ,rodziny Mazowsza i Podlasia. Źródła do badań genealogicznych, Łomża 2013,
Znaczący jest także wkład dr. Tomasza Jaszczołta w badania nad historią kościoła na Podlasiu. Jest on autorem publikacji książkowej zatytułowanej "Ostrożan Śliczna Pani. 25 rocznica koronacji Obrazu Marki Bożej Ostrożańskiej". Ostrożany 2012 oraz współautorem monografii parafii Rozbity Kamień na Podlasiu wydanej w 2004 roku (współ. Z. Wąsowski. G. Wierzbicki). Kilka Jego publikacji jest poświęconych fundatorom i historii kościołów w: Mordach (2006), Ciechanowcu (2007), Węgrowie (2008/2009), Siemiatyczach (2012), Bielsku Podlaskim (2012) oraz dobrodziejom klasztoru franciszkańskiego w Drohiczynie.
Tegorocznym Laureatom gratulacje złożył prezydent Siedlec Wojciech Kudelski, który dostrzegł wspaniały dorobek całej trójki. – Tworzycie i działacie Państwo w regionie, który znajduje się w trzech województwach, ale dla nas, tu urodzonych i żyjących, jest najbliższy. Dorobek każdego z laureatów jest doprawdy imponujący. Patron nagrody z pewnością zaaprobowałby taki wybór.
Prestiżowe na Podlasiu Nagrody im. Ludomira Benedyktowicza są przyznawane od 1987 r. Łącznie, z tegorocznymi laureatami, wyróżnieniami uhonorowano 87 osób i instytucji. Patronem nagrody jest urodzony w Świniarach (gm. Mokobody) na Podlasiu, a okaleczony w powstaniu styczniowym, wybitny malarz i poeta Ludomir Benedyktowicz. Nagrody przyznaje od lat specjalna kapituła, a otrzymują je osoby szczególnie zasłużone dla regionu w dziedzinach: społeczno - patriotyczno - humanitarnej, szeroko pojętej sztuki, sztuki sakralnej i ludowej oraz literatury. Warto zaznaczyć, że od kilku edycji Nagrody im. Ludomira Benedyktowicza są jedynie tytułami honorowymi, niezwiązanymi z żadną gratyfikacją finansową. Wręczenie nagród odbywa się zawsze 1 grudnia, w rocznicę śmierci ich patrona Ludomira Benedyktowicza, a właściwie Ludwika Dominika, bo takie imiona nosił ten wybitny malarz.
Dariusz Dybciak
BIP
